nie umiera ten kto trwa w pamięci żywych

"Nie umiera ten, kto trwa w pamięci żywych" /ks. Jan Twardowski/ Dzień Zaduszny, Zaduszki i listopad, to czas zatrzymania się, refleksji, zadumy i 1.3K views, 28 likes, 1 loves, 1 comments, 8 shares, Facebook Watch Videos from OSP Wtelno: ,, Nie umiera ten, kto trwa w pamięci żywych" Dzisiaj, o godzinie 8:00 nasi druhowie uczcili minutą „Nie umiera Ten, Kto trwa w pamięci żywych” Z głębokim żalem zawiadamiamy, że dnia 4 października 2023 roku odszedł od nas mój kochany Mąż, nasz Tatuś, Teść, Dziadek, Brat, Szwagier i Wujek ś+p Wacław Adamczyk lat 75 Uroczystości pogrzebowe rozpoczną się w sobotę, 7 października 2023 roku o godz. 10.00 Mszą Świętą żałobną, która zostanie odprawiona w kościele Nie umiera ten Kto trwa w pamięci żywych Rocznicowe światełko pamięci kochanie Od: SHERMAN 2017-09-05 06:10 Światełko pamięci dla Ciebie Max. Nie lękajcie się! : scenariusz o Janie Pawle II / Agnieszka Stawowska // Biblioteka w Szkole. – 2012, nr 3, s. 24–27. Nie umiera ten, kto trwa w pamięci żywych : program artystyczny dla szkoły podstawowej z okazji 40. rocznicy wyboru Karola Wojtyły na papieża / Katarzyna Nowak–Kwiatkowska // Wychowawca. – 2018, nr 9, s. 32–33. nomor luar negeri gratis untuk whatsapp tanpa aplikasi. „Nie umiera ten, kto trwa w pamięci żywych” ks. Jan Twardowski WSPOMNIENIE P. JÓZEFA BICZA – nauczyciela, wychowawcy, pedagoga i dyrektora Szkoły Podstawowej nr 2 w Myślenicach 17 kwietnia pożegnamy P. Józefa Bicza, wieloletniego nauczyciela i dyrektora naszej szkoły. Józef Bicz pracował w SP nr 2 od 1961 roku, a funkcję dyrektora sprawował w latach 1968 – 1984. W niezwykle trudnych czasach przyszło Mu pełnić tę misję – w sytuacji, kiedy szkoła zaczynała dopiero funkcjonować. To dzięki P. Józefowi Biczowi szkoła otrzymała patrona i imię, z Jego inicjatywy zamówiono sztandar szkoły i wmurowano pierwszą marmurową tablicę pamiątkową. Taką właśnie działalnością P. Józef Bicz pozostawił w historii szkoły pięknie zapisaną kartę. Dziękujemy za Jego obecność, dbałość oraz zaangażowanie w tworzeniu czegoś, co dziś już nazywamy historią naszej szkoły. Za trud wniesiony w wychowanie uczniów i wsparcie podczas obchodów święta Szkoły Podstawowej nr 2. Zachęcamy do przeczytania listu, który P. Józef Bicz napisał do uczniów naszej szkoły. I choć był to rok 2009, to jednak przesłanie skierowane do młodzieży jest nadal aktualne. 01 Listopada 2018, 09:05 2 / 7 Na zdjęciu: Andrzej Niemczyk Andrzej Niemczyk zm. 2 czerwca 2016 rokuDwukrotnie toczył walkę z nowotworem. Po raz pierwszy dotknął go on w 2005 roku, atakując węzły chłonne. Szkoleniowiec wyszedł z tej walki zwycięsko. - Zapiłem go na śmierć - podkreślał z uśmiechem, nie ukrywając swojego zamiłowania do alkoholu, przede wszystkim whisky. Około dziesięć lat później, nowotwór zaatakował trenera po raz kolejny. Tym razem diagnoza była już bezwzględna: nieoperacyjny rak płuc. Tej bitwy nie dał rady Niemczyk był siatkarzem oraz selekcjonerem żeńskiej drużyny narodowej w latach 1975-1977 i 2003-2006. Z Biało-Czerwonymi wywalczył dwa złote medale mistrzostw Europy (2003, 2005). 2 / 7 inf. własna Siatkówka Arkadiusz Gołaś Andrzej Niemczyk Agata Mróz-Olszewska Hubert Jerzy Wagner Sara Anzanello Damian Gapiński Zbigniew Rusek ,,Nie umiera ten, kto trwa w pamięci żywych" Krewnym, przyjaciołom, znajomym, sąsiadom, delegacjom oraz wszystkim, którzy w trudnych chwilach dzielili z nami smutek i żal, okazali wiele życzliwości i uczestniczyli w ostatniej drodze na miejsce wiecznego spoczynku - naszej Ukochanej Żony, Mamy i Babci ELŻBIETY RYBIŃSKIEJ gorące podziękowania składa pogrążona w smutku Rodzina. (admin) „Nie umiera ten, kto trwa w pamięci żywych.” Polska Fundacja Narodowa w trosce o przywrócenie pamięci i upamiętnienie poległych Powstańców Warszawskich oraz z myślą o żyjących bohaterów, wsparła inicjatywę „Nie zapomnij o nas, Powstańcach Warszawskich”. Celem wspólnych działań jest pokazanie szerszemu gronu odbiorców, szczególnie młodemu pokoleniu, konkretnych postaci Powstańców, świadectw ich życia oraz postaw w ekstremalnie trudnym dla Ojczyzny czasie. Dodatkowym elementem projektu jest gromadzenie środków, które umożliwiły budowę oraz renowację zaniedbanych i zniszczonych mogił Powstańców Warszawskich oraz członków Polskiego Państwa Podziemnego. Jak dotąd zbudowano lub wyremontowano kilkaset ramach akcji organizuje się również paczki świąteczne dla weteranów II Wojny Światowej, posiłki, co jest ważne w okresie pandemii, gdyż osoby starsze są szczególnie narażone na zachorowanie i wymagają wyjątkowej opieki i wsparcia. Przeprowadzana jest zbiórka żywności dla kombatantów mieszkających za wschodnią granicą Polski oraz organizowany jest transport z „Nie zapomnij o nas” ma także walor edukacyjny, gdyż kanały projektu w social mediach zyskały wielką popularność, a ich autorzy wykorzystują je, by przybliżać sylwetki poległych bohaterów oraz tych, którzy są z nami do dziś. Organizowane są także różne wydarzenia pikniki międzypokoleniowe, wspólne obiady i spotkania, które są okazją do rozmów kombatantów z młodzieżą i poznania ich osobistych historii. Dają możliwość także wspominania tamtych wydarzeń, które zacierają się z upływem czasu, a w pamięci naszych bohaterów są ciągle żywe. 97. urodziny Danieli Ogińskiej ps. Pszczoła Spotkanie z Powstańcami Warszawskimi Uroczystość zasadzenia dębu upamiętniającego śp. Jana Kłoczko w 70-lecie ZST Wieści z powiatu. Z głębokim smutkiem i żalem przyjęliśmy wiadomość o śmierci Marii Ireny Kłoczko – emerytowanej, wieloletniej Pani Profesor Zespołu Szkół Zawodowych, która nie tylko w historii tej szkoły, ale również Augustowa, pozostawiła po sobie pięknie zapisaną kartę. Wspólnie z mężem śp. Janem Kłoczko byli inicjatorami założenia w 1947 r. Publicznej Średniej Szkoły Zawodowej, pierwszej profesjonalnej szkoły zawodowej w naszym mieście. Pani Maria zapisała się w pamięci społeczności szkoły, z którą zawodowo związana była przez całe życie, jako pierwsza Pani Profesor. Z pełnym zaangażowaniem dbała o ciągły rozwój tej placówki. Wkładała w pracę całe swoje serce, energię i wiedzę. Początki szkoły w tamtych powojennych czasach nie były łatwe. Wymagały wiele odwagi, cierpliwości i wytrwałości w walce z przeciwnościami, ale trud i poświęcenie opłaciły się. Założona wówczas najstarsza w Augustowie szkoła kształcenia zawodowego, funkcjonuje do dzisiaj, a jej wychowankami jest wiele pokoleń mieszkańców naszego regionu. Pani Maria była wspaniałym pedagogiem. Charakteryzował ją niegasnący zapał do pracy z uczniami. Przez wielu z nich wspominana jest jako sumienny i rzetelny nauczyciel. Miała doskonały kontakt z młodzieżą. Codzienną, wytrwałą pracą dążyła nie tylko do pogłębiania wiedzy historycznej przez uczniów, ale także do prawidłowego kształtowania ich postaw i umacniania więzi z naszą lokalną społecznością. Sama także uzupełniała swoją wiedzę i umiejętności zawodowe. Ukończyła studia historyczne, a jej praca magisterska o Powstaniu Styczniowym 1863 roku na Ziemi Augustowskiej była pierwszą próbą naukowego opisania tego zrywu niepodległościowego w naszym regionie. Materiały zbierała, nie tylko dokonując żmudnych kwerend w archiwach i bibliotekach, ale również uzupełniając je relacjami utrwalonymi w pamięci rodzin powstańców. Budziła ich zadziwienie nie tylko swym zapałem badawczym i atencją dla powstańczego zrywu, ale także sposobem przemieszczania się na niezawodnym motocyklu. Miałem zaszczyt znać Panią Marię osobiście. Wielokrotnie spotykaliśmy się w trakcie pisania przeze mnie monografii Augustowa, była stałym gościem na uroczystościach w jej ukochanej szkole. 29 listopada 2017 r. podczas jubileuszu 70-lecia szkoły, na terenie Zespołu Szkół Technicznych im. gen. Ignacego Prądzyńskiego, Pani Profesor Maria Kłoczko wraz z synami – Januszem i Markiem oraz prawnuczętami, posadziła symboliczny dąb upamiętniający jej męża – śp. Jana Kłoczkę – pierwszego Dyrektora. Zapamiętałem Panią Marię Kłoczko jako osobą o pogodnym usposobieniu – zawsze życzliwą i optymistycznie nastawioną do świata i ludzi, dowcipną, z szerokim wachlarzem zainteresowań. Lubiła podróże, wycieczki, obcowanie z przyrodą. Jako przewodnik turystyczny z ogromnym zaangażowaniem przekazywała swoją wiedzę o Ziemi Augustowskiej kolejnym pokoleniom – turystom, młodzieży i młodszym kolegom. Mawiała, że najpierw trzeba poznać swoje miasto, wieś, okolicę, a dopiero potem poznawać odległe zakątki. Wolny czas wypełniała obcowaniem ze sztuką, uwielbiała wyjazdy do teatru i czytała wiele książek. Potrafiła pochylić się nad tymi, którzy potrzebowali pomocy, wsparcia, czy po prostu życzliwego zainteresowania. To czyniło z niej wyrozumiałą, skromną i kochaną przez wielu osobę. Pani Maria, mimo sędziwego wieku, zawsze pojawiała się w miejscach, w które zapraszali ją inni, a przejawiająca się w jej wyglądzie i sposobie bycia elegancja, na trwałe zapisała się w świadomości osób, które ją znały. Pani Maria przeżyła swoje życie w jeden z najpiękniejszych sposobów: pogodzona ze sobą, ludźmi i w zgodzie ze swym pedagogiczno-nauczycielskim powołaniem. Świadczą o tym zarówno jej osobowość, postawa życiowa, pogoda ducha oraz otwartość i życzliwość wobec drugiego człowieka. Pani Maria kochała swoją pracę całym sercem, a dobro młodzieży było dla niej zawsze najważniejsze. Uczniowie czerpali nie tylko z jej bogatej wiedzy historycznej, ale także uczyli się od niej wielkiego szacunku do tradycji i najwyższych wartości. Jej wzorową postawę patriotyczną podkreśla fakt, że w młodości była żołnierzem Armii Krajowej. Maria Irena Kłoczko za swoje zasługi została wyróżniona wieloma odznaczeniami, Krzyżem Partyzanckim, Medalem Zwycięstwa i Wolności 1945 r., Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Armii Krajowej, Odznaką Weterana Walk o Niepodległość, ale też Medalem za Zasługi dla Miasta Augustowa i wieloma innymi, związanymi z różnymi obszarami życia zawodowego i społecznego. Żegnamy ją z żalem, powtarzając za ks. Janem Twardowskim te znamienne słowa: „nie umiera ten, kto trwa w pamięci żywych”. Pani Maria jest i pozostanie w naszych sercach oraz pamięci. Jarosław Szlaszyński, Starosta Augustowski Mowa niewygłoszona podczas ceremonii pogrzebowej z powodu epidemii

nie umiera ten kto trwa w pamięci żywych